Ex-geliefden Dave Stewart en Annie Lennox debuteerden in 1981 als Eurythmics met het album In The Garden. Het duo had het jaar ervoor, deel uitmakend van The Tourists, al enkele hits in Engeland gescoord. Toch lukte het met dit album niet om een groot publiek te bereiken.
Achteraf beschouwd had In The Garden een beter lot verdiend want hoewel de plaat nog een beduidend andere Eurythmics laat horen, is dit debuut zeker de moeite waard. De band klonk in 1981 nog afstandelijker, mysterieuzer en Europeser/continentaler – de plaat was opgenomen in de studio’s van de befaamde Duitse producer Conny Plank – dan in de jaren erna.
Het openingstrio van In The Garden overtuigde zonder meer: English Summer was elegant, opzwepend en diep, een intrigerende en koele albumopener die de juiste titel droeg. Met de ruwere, pakkende gitaartrack Belinda had Eurythmics niet misstaan op het toen opkomende label 4AD. Take Me To Your Heart liet ultieme electropop horen: verfijnd, sensueel en smaakvol zwevend over een lekkere baslijn, met een grotere rol voor Lennox’ prachtstem. De novelty-klanken van She’s Invisible Now en het even gejaagde als esoterische Your Time Will Come brachten de toch niet misselijke eerste plaatkant van In The Garden tot een einde.
Net als Your Time Will Come liet Caveman Head hierna een straf tempo en verheven zang horen. Een interessante, zij het niet altijd even overtuigende combinatie. De mooie single Never Gonna Cry Again was ook een exponent van deze stijl maar kon door het wat afstandelijke karakter nog geen potten breken in de hitlijsten. In Nederland bivakkeerde de track vier weken in de tipparade, in de nazomer van 1981.
Eurythmics zocht het experiment wat meer met All The Young (People Of Today), een trage song met meer ruimte voor percussie waarover de meanderende zang van Lennox wist te bedwelmen. Bevreemdende gitaargolven en samples deden de rest. Het huppelende Sing-Sing was hierna een stuk poppier, al zorgde de Franse tekst wel weer voor een artistiek tintje; Stereolab avant la lettre. Afsluiter Revenge leek een wat robuustere versie van Take Me To Your Heart en was zoals wel meer tracks op In The Garden prima genietbaar maar niet memorabel.
Achteraf gezien is In The Garden dus een wat vreemde eend in de bijt in de discografie van Eurythmics. De band moest zijn vorm nog vinden en de enorme potentie van Annie Lennox’ stem bleef in 1981 nog te weinig benut. Ondanks dat verdient dit sfeerrijke en originele album een ruime voldoende en zeker meer aandacht dan het tot dusver gekregen heeft.
0 comments:
Een reactie posten